Het zit er bijna op...

Hola lieve iedereen!

Het is alweer een paar weken geleden dat ik jullie heb verteld over mijn avonturen in Santiago de Chile, dus hierbij weer een update! Dit zal ook het laatste verhaal zijn, want maandag landt Peter hier en gaan we samen bijna 3 weken lang genieten van een geweldige rondreis door Chili en Bolivia! Daarna vlieg ik terug naar Nederland en is mijn geweldige avontuur in Chili ten einde…

De twee weken nadat we waren gestopt met onze stage, hebben Charlotte en ik hard gewerkt aan ons rapport voor de universiteit. Een hele klus, maar we zijn gelukkig al flink opgeschoten. Verder hebben we ook veel leuke dingen gedaan natuurlijk! Onder andere hebben we geholpen bij een Bingo! Dit heeft veel indruk op mij gemaakt.

Deze bingo werd georganiseerd door de familie van Juan (vriend van onze gastzus Barbara), omdat 2 neefjes een week op schoolexcursie gaan naar het zuiden. Ze hebben zelf niet het geld om de excursie te kunnen betalen, dus daarom is er een bingo georganiseerd om geld binnen te halen. Deze vond plaats in het ‘buurthuis’ van de ‘volkswijk’. Bij een volkswijk in Chili valt te denken aan kleine huisjes (meestal hout) met golfplaten op het dak, superdicht op elkaar, veel honden en viezigheid. Juan vertelde ons dat er veel alcoholisme en geweld is in deze buurten. Het drugsgebruik onder jongeren is een groot probleem, in heel Chili trouwens. We zijn met Barbara naar het huis van Juan gegaan, hij woont met z’n zoon, moeder, zus en haar kinderen in een huisje. Juan is de eerste van de wijk die aan de universiteit is afgestudeerd. Hij heeft een goede baan, en kan zich een appartement permitteren, maar hij blijft bij zijn familie wonen. Samen met zijn familie doet hij erg veel voor de wijk. Zo zijn de weggetjes een paar jaar geleden geasfalteerd, door de bewoners zelf bekostigd, en proberen ze sociale controle te houden.

Samen met Juan en zijn familie liepen we door de wijk richting het buurthuis. Normaal gesproken is het veel te gevaarlijk om met z’n tweeën door zo’n volkswijk te lopen. Dus dit was een geweldige mogelijkheid voor ons! Wij wonen in één van de meest luxe buurten van Santiago, maar dit was wel even wat anders. Je wordt dan echt letterlijk met je neus op de feiten gedrukt dat het leven voor veel mensen niet gemakkelijk is en dat wij in Nederland echt onze handjes mogen dichtknijpen met alles wat we hebben!!!

De bingo duurde maar liefst 4 uur lang (!!!) en wij mochten helpen met het draaien van de balletjes. De familie van Juan verkocht chocolademelk, cake, zapopilla’s en nog meer lekker dingen! Met de bingo is ongeveer 350 euro opgehaald, en daarmee kan de excursie van 1 neefje worden betaald. Erg veel geld, als je bedenkt dat het maandloon van een normale fabrieksarbeider in Chili op 400 euro ligt… Wij blonde dames trokken veel bekijks in deze volkswijk en de familie was ons ontzettend dankbaar, maar ik vond het geweldig dat ik heb kunnen helpen en weer een hele ervaring rijker ben.

Verder heb ik samen met Charlotte en Barbara veel geshopt, de verjaardag van onze vriendin Martina gevierd en hebben Charlotte en ik Barbara getrakteerd op een heerlijk etentje in het hoogste, draaiende restaurant van Santiago. Wat een geweldig uitzicht!
Vorige week dinsdag is Felix hier gearriveerd en zijn Charlotte en hij begonnen aan hun vakantie. Dat betekent dat ik bijna 2 weken alleen bij mijn gastgezin heb gezeten. In het begin was het wel erg raar, omdat Charlotte en ik 3 maanden lang 24 uur per dag bij elkaar zijn geweest. Gelukkig is dat perfect verlopen! Nu had ik 2 weken voor mezelf en dat was ook erg fijn. Ik heb dan ook voornamelijk veel gerelaxt en de laatste voorbereidingen getroffen voor de vakantie van mij en Peter!

Ik heb de afgelopen 3 maanden erg veel ervaringen opgedaan en ik ben ook ontzettend blij dat ik dit avontuur ben aangegaan! Hierbij erg kort een aantal dingen die mij het meest zijn opgevallen hier in Chili:

Perro
Hier in Santiago heerst een echte hondenplaag. Overal waar je op straat loopt zie je honden liggen, lopen en zitten. Soms alleen, soms in groepjes. Naast hangjongeren hebben ze hier dus ook ‘hanghonden’.

Amor
Zoals ik al zei kennen ze hier ook hangjongeren. Echter, dit zijn meestal geen groepen vrienden, maar verliefde, kleffe stelletjes. De jeugd begint hier ook al erg vroeg mee. Ik ben meerdere keren geconfronteerd met zoenende stelletjes die niet ouder waren dan 12. Ze willen aan iedereen laten zien dat zij een stelletje zijn. Dit doen ze door op straat, in de bus/metro en winkelcentra constant aan elkaar te zitten, te zoenen etc. Zit je in een bomvolle bus, dan wordt het heel normaal gevonden dat er 10 cm voor je, een stelletje uitgebreid gaat zitten zoenen. Narmate je er vaker mee wordt geconfronteerd is het behoorlijk irritant! Vooral omdat ik in Chili zit en mijn vriendje 10.000 km verderop… ;)

Macho macho men!
Nu wist ik van te voren al dat de Latino’s dol zijn op blonde vrouwen. Nou, dat heb ik gemerkt. Als jonge, blonde vrouw ben je een hele attractie voor veel mannen. Op straat wordt je continu nagefloten, mannen schreeuwen en toeteren naar je als ze in de auto zitten, mannen kijken je uitgebreid na als je ze passeert en passeren ze jou, dan brabbelen ze iets onverstaanbaars. De hoogtepunten waren dat 1 man, die hand in hand liep met z’n vrouw, in een kledingwinkel frontaal tegen een kledingrek aanliep, doordat hij zijn hoofd helemaal naar ons had gedraaid. Voor ons erg amusant! Het tweede hoogtepunt was dat ik 2 keer heb mogen meemaken dat mannen gewoon ongevraagd een foto van je maken. Zoals de Chileense schrijfster Isabel Allende zegt; “Al ben je nog zo vet en heb je een leguanengezicht, als blonde vrouw wordt je door alle Chileense mannen geadoreerd”.
Chileense mannen zijn dus dol op vrouwen. Van het woord trouw hebben weinig Chileense mannen gehoord. Wanneer ze eenmaal getrouwd zijn, steken ze geen energie meer in het huwelijk. De meerderheid van de mannen heeft dan ook een minnares en verlaat vrouw en kinderen voor meestal een jongere vrouw (een leeftijdsverschil van 20 jaar is niks). Ik weet niet hoeveel verhalen ik heb gehoord over scheidingen en vreemdgaan. Een goed huwelijk is dan ook erg zeldzaam hier in Chili.

Mañana Mañana
In Chili heerst een echte mañana mentaliteit. Dat hebben we zelf ervaren tijdens onze stage. We hebben lang moeten wachten op ons uiteindelijk niet gekregen geld en onze bazen waren of altijd te laat of kwamen gewoon niet opdagen. Dat is verder heel erg gewoon hier in Chili.

Familie
Familie is het allerbelangrijkste in het leven van Chilenen. Zorgen voor je familie is prioriteit nummer 1 in het leven. Juan bijvoorbeeld, verdiend genoeg om met zijn zoon in een mooi appartement te kunnen leven. Maar hij kiest ervoor om bij zijn familie te blijven wonen, zodat ook zij een beter leven hebben. In het weekend is het familietijd. Bij ons gastgezin zijn de lunches op zaterdag en zondag uitgebreid en meestal is de hele familie aanwezig. Daarbij is het erg normaal dat kinderen erg lang bij hun ouders blijven wonen. Ons gastgezin bijvoorbeeld, bestaat uit moeders en 3 dochters en 1 zoon in de leeftijd van 27 t/m 34. Hier erg normaal, in Nederland ondenkbaar. En wanneer je goede vrienden bent, dan laat je dat merken door elkaar broer of zus te noemen. Dit geeft weer dat je een heel goede relatie met elkaar hebt en elkaar als familie beschouwt.

Trabajar (werken)
De economie in Chili wordt in stand gehouden door de vele baantjes die er zijn. In kledingwinkels in Nederland waar normaal gesproken 2 verkopers staan, staan er hier minimaal 5! En ook in restaurants/cafeetjes werken ontzettend veel mensen! In een koffiecafé met maximaal 15 tafeltjes, werken minimaal 8 obers. Wat ook opvalt is dat dit een echt mannenberoep is, terwijl je in Nederland mannen, vrouwen en studenten ziet. Daarbij kun je op elke hoek van de straat je schoenen laten poetsen, bloemen kopen of snacks, lopen er in de bussen altijd verkoopmannetjes die van alles proberen te verkopen; van snoep tot dvd’s tot wc-borstels. En staat er overal waar je maar kunt parkeren een mannetje die je vrije parkeerplaatsen aanwijst en meestal ook nog je auto wil wassen.

Castellano (het Chileense Spaans)
Charlotte en ik hebben samen in Nederland een cursus Spaans gevolgd. Met deze basis dachten wij redelijk voorbereid te zijn. Niet dus! Het heeft heel erg lang geduurd voordat ik er überhaupt iets van snapte. Het Chileense Spaans is erg anders dan het ‘normale’ Spaans. Het is voor ons Nederlanders hetzelfde idee, wanneer iemand in het Fries tegen je begint te praten. Een compleet andere taal dus. De Chilenen praten supersnel, articuleren slecht en spreken woorden vaak niet volledig uit. Naarmate de tijd verstreek kon ik mezelf steeds beter verstaanbaar maken. Het bestellen van eten in een restaurant of wanneer ik iets nodig ben ik een winkel gaat me goed af. Maar dat is het dan ook. Zoals ik in m’n vorige verhaal vertelde, heb ik op de Universidad de Chile gesproken met een meisje uit Costa Rica. In het Spaans! Zij praat veel duidelijker en langzamer, dus wat was ik blij dat ik een normaal gesprek in het Spaans kon voeren! Dat krikte m’n zelfvertrouwen een beetje op…

Dit is maar een erg klein gedeelte van wat mij hier in Chili allemaal is opgevallen. In de afgelopen 3 maanden heb ik zóveel meegemaakt dat ik er nog vééél meer over kan vertellen! Maar dat zal ik over 3 weekjes doen wanneer ik terug ben in Nederland!

Over een paar daagjes, 3 augustus, mag ik Peter ophalen van het vliegveld! De eerste 2 dagen zal ik Peter Santiago laten zien. Woensdag vertrekken we voor 10 dagen richting San Pedro de Atacama. Hier zullen we o.a. de maanvallei, de El Tatio geisers en zoutmeren bezoeken en een 4-daagse excursie maken naar de grote zoutvlakte Salar de Uyuni in Bolivia. Vervolgens vliegen we terug naar Santiago, waar een auto voor ons klaarstaat. We zullen dan richting het zuiden trekken door de Centrale vallei richting het meren gebied. In tegenstelling tot San Pedro de Atacama (dit is een oase in de woestijn) is het hier erg groen. 21 augustus vertrekt Peter samen met Felix naar Nederland. Charlotte en ik zullen dan nog 1 nachtje bij onze gastfamilie blijven. Op 22 augustus vertrekken wij huiswaarts om op 23 augustus weer in ons vertrouwde Twente te zijn. Samen uit, samen thuis!

Dit was dan mijn laatste verhaal over mijn avontuur in Chili. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de lieve reacties, sms’jes, e-mails en kaartjes! Wanneer je zover van huis bent, is het erg fijn dat mensen met je meeleven en belangstelling tonen voor wat je allemaal doet en meemaakt. Mede hierdoor is het me heel erg meegevallen om 4 maanden van huis te zijn. Ik heb een geweldige tijd gehad in het prachtige Chili! De geweldige natuur, de lieve en gastvrije mensen, de heerlijke Chileense wijnen, het heerlijke Chileense eten en de mooie muziek. Het was geweldig om de Zuid-Amerikaanse cultuur van zo dichtbij te mogen ervaren! Voordat ik echt huiswaarts ga, ga ik samen met Peter genieten van nog meer moois dat Chili te bieden heeft!

Tot snel in Twente!

Saludos vanuit Santiago de Chile!

Besitos,
Romy