Stage afgerond, tijd om te genieten!

Hola todos!

Na bijna 3 weken wordt het weer tijd voor een update! Iedereen weer bedankt voor de reacties, mailtjes en smsjes! In de weekeinden heb ik lekker rustig aan gedaan en onze stage zit erop! Helaas hebben we deze minder leuk afgesloten, maar ik heb ook veel leuke dingen gedaan! Daar straks meer over!

De zomer is begonnen in Nederland! Zwembad en terrasjes weer was het vorige week! Hier is het helaas winter en dat is te merken. Overdag is het niet heel erg koud buiten, ongeveer 14 graden. Maar binnen is het zooo koud! Verwarming doen ze hier in heel Chili niet aan. Wij hebben het geluk dat in onze kamer nog een klein elektrisch kacheltje zit. De woonkamer wordt ‘verwarmd’ met een petroleumkachel. Het dragen van een dikke trui en fleecevest is binnen absoluut geen overbodige luxe! Maar de Andes met de geweldige witte toppen is dan wel weer een prachtig plaatje (als er geen smog voorhangt)!

Zoals ik al zei heb ik de afgelopen 3 weekeinden lekker rustig aan gedaan. Beetje uitslapen, niks doen, relaxen, naar de bios, lezen, stappen en veel verschillende shoppingmalls gezien! Santiago is wat dat betreft erg Amerikaans. Gezellige winkelstraten kennen ze hier bijna niet. Omdat het nu winter is, regent het wel vaak. Dan zijn de shoppingmalls ideaal (maar wel knetterdruk).

We hadden al in de planning om naar het museum van Salvador Allende te gaan. Hij was president tijdens de coupe, waarmee de dictatuur o.l.v. Pinochet begon. Omdat we voor de universiteit een verslag moeten maken over cultuurverschillen en politiek dus een belangrijk onderdeel is, leek ons een bezoek aan het museum de moeite waard. Zondags (ruim 2 weken geleden) hebben we de metro gepakt en vervolgens hebben we een taxi gepakt. De taxichauffeur zei dat hij wist waar het was. Deze buurt was wel veel minder dan de onze, maar zo leer je wel de verschillen van Santiago kennen. De chauffeur zette ons af en zei dat iets verder het museum was. Wij zoeken, maar we konden geen museum vinden. Toen nog een rondje gelopen, maar er was niks behalve vuil, honden en oude vervallen huizen. We hebben toen mensen gevraagd en die zeiden dat het aan de andere kant van de wijk was. Lekkere taxichauffeur dus… Ach ja, het scheelt dat een taxirit weinig kost. Nu wisten we tenminste het goede adres en de volgende taxi gepakt. De taxichauffeur wist het niet precies, maar we kwamen toch bij het museum. Ik was blij toen ik uitstapte, want met 80 km/u scheurend door de stad over ontzettend slechte wegen is geen pretje! Aangekomen bij het museum kwam de portier naar ons toe met de mededeling dat het museum gesloten was. Dit vanwege het overlijden van de 3e vrouw van Salvador Allende eerder deze week. De begrafenis was de dag ervoor geweest, dat hadden we gelezen in de krant. Maar ik had niet gedacht dat ze zelfs het museum gesloten houden vanwege rouw. Dus de hele tocht was voor niets geweest. Het voordeel is wel dat we nu weten waar het museum is! We zijn er nog niet weer geweest, maar het staat nog wel in de planning!

’s Maandags (2 weken geleden) brak voor ons de 9e stageweek alweer aan. Helaas ook een week van het ontstaan van problemen op onze stage. Op dag 1 hadden we met onze beide bazen afgesproken dat we elke 4 weken uitbetaald kregen. De eerste 4 weken hebben we door allebei netjes uitbetaald gekregen. In de 9e week hebben we van Eduardo wel de compensatie ontvangen, bij Phillip gaf dit echter problemen. We hebben deze week een aantal keren erom moeten vragen, wat eigenlijk al niet zou moeten. Op woensdag beloofde hij dat hij het geld vrijdag zou hebben. Vrijdag hebben we hem de hele dag de kans gegeven, maar helaas moesten we aan het eind van de dag er weer om vragen. Hij kwam met een hele reeks smoesjes. Zijn belangrijkste reden was dat hij nog geen geld van klanten had ontvangen en ons daarom niet wilde betalen. Wij hebben hem netjes duidelijk gemaakt dat we het niet eens waren met de gang van zaken. Onze kleine compensatie (+/- 50 euro p.p.) moet niet afhankelijk zijn van inkomsten door klanten. Wij hebben Phillip nogmaals de kans gegeven om ons later uit te betalen, maar wel duidelijk gemaakt dat we niet over ons heen laten lopen. Vervolgens was de afspraak dat hij ons vorige dinsdag zou uitbetalen. 's Morgens hebben we hem gevraagd wat hij heeft besloten m.b.t. het uitbetalen. Hij was weer onduidelijk of hij het ons die dag daadwerkelijk kon geven. Wij hebben hem nogmaals gezegd dat we het niet eens waren met de gang van zaken en we voor vandaag een duidelijk afspraak hadden. Als Phillip dit probleem duidelijk van te voren had gecommuniceerd, was het voor ons geen probleem geweest. Maar op deze manier hadden wij het gevoel dat we door hem aan het lijntje werden gehouden. Dit hebben we ook zo aan hem gezegd. Dit schoot bij hem in het verkeerde keelgat. Wij kregen de verwijten dat wij de vrijdag ervoor ontzettend onbeleefd waren naar hem toe, hem hadden gekwetst en een slecht gedrag hadden. Zijn erg lange uitbarsting eindigde met dat wij onmenselijk en erg wreed en gemeen zijn. Daar schrok ik behoorlijk van! Ik heb hem rustig duidelijk gemaakt dat ik me door deze persoonlijke aanval niet gerespecteerd en gewaardeerd voel. Hij zei dat mijn gevoelens totaal niet belangrijk voor hem waren en we maar gewoon weer aan het werk moesten gaan. Zijn uitstraling, de uitbarsting en dat hij later een pen naar zijn bureau gooide maakte de situatie er niet beter op. Na het even aangekeken te hebben, hebben we samen besloten om de stage hierbij de laten en de situatie niet erger te maken. Nadat we hem dit hadden verteld, begon hij allereerst ons te smeken te blijven. “Romy, Charlot, please!!! We can finish this internship happy!” Ik zei dat ik een ‘happy end’ niet meer zag zitten. Toen hij doorhad dat hij ons niet kon ompraten, begon hij weer met persoonlijke verwijten en een zeer intimiderende houding naar ons toe. We waren baby’s, gemeen, wreed enz. Zijn gedrag was voor ons nog meer een bevestiging de stage te beëindigen. Ik vond het doodeng en stond echt te trillen op m’n benen! Onze andere baas, Eduardo, hebben we geïnformeerd over de situatie en ons besluit. Zijn reactie was erg dreigend en kort gezegd, hij was het er niet mee eens dat we ‘zonder zijn toestemming’ waren vertrokken.

Natuurlijk hebben we onze coördinator van de UT direct op de hoogte gesteld van de situatie en ons besluit. Gelukkig was hij het eens met ons besluit. We hebben immers gekozen voor onze eigenwaarde en, nog belangrijker, voor onze eigen veiligheid. Ik vind het jammer dat het zo gelopen is, maar ik ben heel erg blij en opgelucht dat we er weg zijn. En, zoals onze coördinator zei; dit is ook een culturele ervaring. En zo zie ik het ook!

Gelukkig hebben we ook nog leuke ervaringen mogen opdoen! Barbara (onze 'gastzus') werkt op de universiteit (Universidad de Chile) en maakte er direct gebruik van dat we gestopt waren met stage. Afgelopen woensdag was de uitreiking van de einddiploma's voor ongeveer 200 afgestudeerden. Barbara moest dit allemaal regelen en wij kregen ook een taak. Tijdens de ceremonie mochten wij de diploma's aan de hoogleraar geven, die het vervolgens uitreikte aan de afgestudeerde. Ik vond het eerst een beetje raar om op het podium te staan voor meer dan 700 mensen, maar later wende het wel. Vriendelijk blijven lachen en oppassen dat je niet op je snufferd gaat! Tussendoor waren er nog een aantal praatjes en muziek: opera. Dat is gebruikelijk. Op zich wel mooi, maar iets te veel. Het was wel heel erg leuk om van zo dichtbij te mogen meemaken hoe het hier gaat.

Donderdag was de maandelijkse borrel van de Nederlandse Vereniging hier in Chili. Het eerste weekend zijn we naar het Koninginnefeest geweest, wat ook door hen werd georganiseerd. Dit was supergezellig en we hadden beloofd nog eens terug te komen. Dit was onze laatste kans, dus wij gingen naar Cinema Paradiso. Een café vlakbij, met een Nederlandse eigenaar. Er waren allemaal yuppen, maar het was gezellig en het is ook erg leuk om alle verhalen aan te horen waarom die Nederlanders hier zijn en wat ze hier doen!

Afgelopen zaterdag ben ik met Charlotte, Barbara en Juan uit geweest bij bar “El Padrino”, ook wel “The Godfather”. Een kleine bar net buiten Santiago. We waren er rond middernacht, maar het was er nog erg rustig en ook koud! Rond 2 uur werd het drukker. Twee zangers wisselden elkaar af en we hebben ook lekker kunnen dansen. Later werden lijsten rondgedeeld voor de karaoke. Barbara was overenthousiast en schreef ons direct op! Toen de karaoke zou gaan beginnen, krabbelde iedereen terug en zijn we uiteindelijk vertrokken. Het was half 4 dus een mooie tijd om naar huis te gaan! De terugweg hebben we een omweg genomen en zijn we gestopt aan de rand van Santiago een beetje in de bergen. Hier hadden we een GEWELDIG uitzicht over ‘Santiago @ night’!! Overal waar je keek zag je lichtjes en er was geen einde aan. Toen toch maar naar huis gereden en rond 5 uur m’n bedje ingekropen.

Afgelopen maandag hadden we een lunch op de universiteit met de andere studenten die geholpen hadden tijdens de diploma-uitreiking van vorige week. Als dank kregen we een oorkonde en een tas van de universiteit. Erg aardig! Later heeft Barbara ons rondgeleid over haar faculteit. Het is allemaal erg oud en klein, maar erg interessant om de verschillen met de UT te zien! Later was er een welkomstceremonie voor studenten uit Brazilië en Costa Rica die voor een paar maandjes op de universiteit komen studeren. Barbara moest deze ceremonie leiden en ze had ons ook uitgenodigd. Het officiële gedeelte duurde maar 20 minuutjes. Daarna was het tijd voor drankjes en héél veel hapjes! Ook was er een speciale groep (Tuna) die Spaanse folklore muziek ten gehore bracht op een komische manier. Het was heel erg leuk om dit ook mee te mogen maken!

Verder is de Mexicaanse griep hier erg aanwezig. Er zijn erg veel geïnfecteerde mensen, nu ongeveer 9.000. Maar wat het daadwerkelijke aantal is, weet niemand. Het kunnen er 1000 zijn, maar ook 30.000. In Chili bestaan geen huisartsen. Als je iets hebt, ga je direct naar een specialist in een publiek ziekenhuis (goedkoop, maar erg slechte kwaliteit) of privékliniek. De wachttijden zijn er op dit moment uren. Het daadwerkelijke aantal mensen met de Mexicaanse griep is onduidelijk, omdat iedereen die maar iets van griepverschijnselen heeft direct Tamiflu krijgt voorgeschreven en er niet wordt getest of je wel/niet Mexicaanse griep hebt. Dit gebeurt alleen wanneer je er zelf voor wilt betalen. De uitslag krijg je pas na 3 dagen. Dit is dus weer een goed voorbeeld van hoe het in Chili gaat. Ze nemen het allemaal niet zo nauw met alles…

Verder ben ik druk bezig met het verslag voor de UT, de voorbereidingen voor de vakantie met Peter en vooral aan het relaxen! Ik mis jullie en Nederland wel hoor! Maaarrr… ik heb wat gevonden in de supermarkt wat me er goed doorheen helpt! Pindakaas van het huismerk van de Albert Heijn!!! Hoe verzin je het! Nederlands etiket, heerlijke smaak, geweldig! En ik heb gisteren een zonnebankje gepakt. Kom ik niet helemaal als een bleekscheet terug!

Over 4 weekjes komt Peter hier en gaan we lekker rondreizen! Eerst naar het noorden (San Pedro en een 4 daagse excursie naar Uyuni in Bolivia), daarna huren we 5 dagen een auto en gaan we richting het zuiden (Pucón). En natuurlijk laat ik Peter Santiago zien! Voor die tijd zal ik nog een verhaal op de website zetten voor diegene die niet op vakantie is...

Iedereen alvast een heel fijne vakantie!!
Geniet en have fun!

Saludos vanuit Santiago de Chile en tot snel!

Veel liefs,
Romy