Viva Chile y Argentina!

Hola todos!

Ik heb de afgelopen twee weken weer heel veel leuke dingen mogen beleven! Charlotte en ik hebben op een kleine fair gestaan, om het product TimeMachine van ons bedrijf Paradigma te promoten. Ook zijn we naar Mendoza (Argentinië) geweest, hebben we hard gewerkt, geshopt, paardgereden door de bergen en Charlotte’s verjaardag gevierd! Kortom, het is weer tijd voor een update!

Vorige week donderdag (4 juni) was het dan zover; de dag van de fair! De fair was gericht op technische communicatie. Er waren bedrijven die zich richten op mobiele telefonie, anderen op radars enz. De bezoekers van deze fair waren voornamelijk mensen van andere bedrijven, die geïnteresseerd zijn in de producten van de bedrijven op de fair. Business-to-business dus. De bedrijven hadden ieder een eigen stand en tussentijds werden er in andere ruimtes presentaties gegeven door de bedrijven over hun producten. Phillip moest, zoals gewoonlijk, op het laatst de presentatie nog in elkaar flansen.
Hij had ons deze week een paar keer gezegd dat we écht om 9.00 uur aanwezig moesten zijn in het hotel, waar de relatief kleine fair plaatsvond. Dus, stipt om 9.00 uur stapten wij het hotel binnen en gingen we naar de ruimte waar de stands van de verschillende bedrijven klaarstonden. Alle bedrijven waren al helemaal gereed om de bezoekers te ontvangen. Na even zoeken vonden we onze stand. Compleet leeg!! Er stond nog helemaal niets klaar en Phillip was nergens te bekennen! We hebben toen maar besloten om in de hal van het hotel te wachten. Om 9.15 uur kwam Phillip binnen. Oh, jullie zijn er al?! was het eerste wat hij zei. Ja, om 9.00 uur al! We zeiden dat hij echt te laat was en iedereen al klaar stond. Zijn excuus? Hij moest met de bus en het was héél druk op straat. Dat viel echt heel erg mee, aangezien hij naar het rustige gedeelte van de stad moest. En daarbij, wat verwacht je dan met de spits in Santiago! Daar houd je rekening mee! Maar hij dus niet… Om 10.00 uur was onze stand ook eindelijk klaar. Wij mochten erbij zitten en vriendelijk lachen naar de mensen. Het was lastig met de bezoekers te communiceren. Hoewel het zakenmensen zijn spreekt maar een enkeling Engels. Dit vond ik erg vreemd, want wanneer je goede zaken wilt doen is Engels spreken toch echt een must! Mijn Spaans is nog niet zo geweldig ontwikkeld dat ik kan vertellen wat het product inhoudt. Dus onze taak was, flyers uitdelen en voor ‘moeilijke’ vragen mensen naar Phillip doorsturen. Daarnaast viel het erg op dat er alleen mannen aanwezig waren. Ook was er een delegatie van de Chileense Marine aanwezig, die zich bezighouden met communicatie. Het was erg interessant om met hen te kletsen. Ook fijn, aangezien zij één van de weinigen waren die wel Engels spraken.
’s Middags hadden we een luxe lunch, erg lekker! En tussendoor thee met erg lekkere koekjes! Het was goed verzorgd! De dag verliep snel en veel mannen waren geïnteresseerd in TimeMachine. Ja, en het is natuurlijk ook wel interessant als er 2 jonge, blonde vrouwen met blauwe ogen bijstaan. Daar maakte Phillip uiteraard ook wel gebruik van. Die vertelde met trots dat we uit Holanda kwamen en we voor een aantal maanden voor hem werken! Ach ja, laat hem ook z’n pleziertje hebben…

Voor vrijdag hadden we vrij gekregen om een lang weekend naar Mendoza (Argentinië) te kunnen. Zoals ik in het vorige verhaal al zei, wilden we z.s.m. naar Mendoza i.v.m. sneeuwval in de Andes. Het komt in de winter regelmatig voor dat de wegen worden afgesloten. En we moesten ons toeristenvisum verlengen, dus het was nodig de grens een keer over te gaan. Vrijdagochtend vertrok onze bus vanuit Santiago naar Mendoza. De rit duurde ongeveer 7 uur, waarvan het grootste gedeelte door de Andes. Deze rit was echt super mooi! Geweldige uitzichten en mooie bergformaties! Het weer was erg helder, dus we konden alles erg goed zien! Bij de grens met Argentinië verliep alles goed. Eerst moesten we papieren invullen voor het visum voor Argentinië en daarbij nog formulieren i.v.m. de Mexicaanse griep. Omdat je er ‘anders’ uitziet wordt je wel ondervraagd wat je gaat doen. Daarbij wordt alle bagage doorzocht en wordt de bus door mensen en honden geïnspecteerd. In Mendoza aangekomen hebben we naar een hotel gezocht en gevonden. ’s Avonds hebben we genoten van heerlijke Argentijnse bief! Voor de volgende dag hadden we fietsen gehuurd. We werden bij ons hotel door een taxi opgehaald en naar Maipú gebracht, dit ligt iets buiten Mendoza. Daar konden we twee mountainbikes pakken en met een plattegrond in onze zak hebben we een fietstocht door de wijngaarden gemaakt. Onze eerste stop was bij een wijnmuseum. Vervolgens zijn we doorgefietst naar een makerij van chocolade, chocoladelikeurtjes en allerlei soorten jam. We kregen een korte uitleg over alle producten en uiteindelijk mochten we proeven! We hebben een paar stukjes heerlijke chocolade, een chocoladelikeurtje en een aantal soorten jam gehad. Heerlijk! Daarna zijn we doorgefietst naar een delicatessenzaak. Hier kregen we ook een korte rondleiding. Ze maken hier namelijk alles zelf. Daar hebben we even wat gedronken en vervolgens zijn we doorgefietst naar een wijnboerderij waar we hebben geluncht. Het brood, en de wijn uiteraard, maken ze zelf. Echt heerlijk! Nog nagenietend van de lunch stapten we weer op de fiets voor onze laatste stop. Ook weer een wijnboerderij waar we een korte rondleiding hebben gehad. Het enige nadeel van de fietstocht was dat ik dagen erna nog een zere kont had. Maar dat had ik er zeker wel voor over! Het was een heerlijk dagje!
’s Avonds hebben we gegeten bij een groot buffetrestaurant, op aanraden van één van de mariniers die we donderdag hadden gesproken op de fair. Om 20.30 uur ging het open en wij waren er toen ook al. We hadden honger door het fietsen! Dat was maar goed ook want het zat al snel vol! Hoewel er zeker 300 gasten in dit restaurant kunnen, stond er rond 22.00 uur een lange rij voor de deur! Er was ontzettend veel keus en het eten was echt top! Heb me helemaal vol gepropt met al het lekkers! Halverwege de avond kwamen er 8 Argentijnse muzikanten in traditionele kleding binnen. 3 zangers, 3 trompettisten, een gitarist en accordeonist. Met deze traditionele muziek kreeg ik echt het Zuid-Amerikaanse gevoel!
Zondagochtend hebben we nog even een paar kiekjes gemaakt in Mendoza en vervolgens zijn we met de bus terug gegaan naar Santiago. Ik vond het heel erg leuk om Argentinië te bezoeken. Hoewel het maar even was, merk je toch wel de verschillen tussen de Chilenen en Argentijnen. De Argentijnen zijn veel temperamentvoller. Chilenen zeggen iets tegen je, terwijl Argentijnen van 20 meter al naar je beginnen te toeteren, fluiten en te schreeuwen. Meer machogedrag. Ook wat betreft uiterlijk begon ik het verschil te zien. Argentijnen zijn over het algemeen lichter wat betreft huidskleur en haar en ze zijn ook langer. Wel is Chili schoner dan Argentinië. In Argentinië zie je meer vuil op straat, terwijl in Chili alles erg schoon is.

Na dit geweldige weekend was het weer tijd voor een week werken. De stage verloopt nog steeds goed! Het marketingplan schiet mooi op en de rest van de klusjes ook. Afgelopen donderdag was onze ‘broer’ Eduardo jarig. Charlotte en ik waren aan de klets gekomen met een vriend van hem. Erg aardige vent. Hij vertelde dat hij advocaat was en freelance werkte. Hij had het erg druk als eigen baas. Ook had hij al een half jaar een Finse vriendin, die hij eind van dit jaar weer ging opzoeken. De dag er na kwam ik erachter dat hij iets te veel blabla had. Hij blijkt nog rechten te studeren, dus advocaat en eigen baas is hij nog niet. Daarbij heeft hij inderdaad een relatie met een Finse, niet een half jaar maar nog maar 2 maandjes. Dit is een typisch Chileens voorbeeld. Veel van wat Chilenen vertellen bestaat uit lucht. Ze proberen alles zo mooi en geweldig mogelijk te maken. Ook op zakelijk gebied. Alles lijkt heel wat, maar uiteindelijk stelt het allemaal niet veel voor.

Zaterdagochtend zijn we naar Cajon del Maipo vertrokken om te gaan paardrijden in de bergen. Hier zijn we al eerder geweest met Rob en Wies. Helaas was toen het weer er niet naar om te gaan paardrijden. In Santiago was het deze dag erg fris, 11 graden. In Cajon aangekomen straalde de zon en was het zeker 20 graden, heerlijk! We hebben 2 uur lang paardgereden door de bergen. Eerst gingen we over smalle paadjes de berg op. Hier hadden we prachtige uitzichten op de bergen om ons heen. Dat was echt genieten! Ook hebben we de Condor zien zweven tussen de bergen. Dit is de grootste vliegende vogel en komt alleen in Zuid-Amerika voor. Boven aangekomen hebben we 10 minuutjes gepauzeerd, zodat de paarden water konden drinken. Vervolgens hebben we onze rit voortgezet. Boven was het erg vlak, dus ideaal om even lekker te galopperen! Daarna moesten we via smalle paadjes naar beneden. De paadjes waren zeker niet breder dan 1 meter en erg steil. Keek je rechts dan zag je de stenen en het zand van de berg, keek je links dan zag je de ontzettend steile afgrond van vele tientallen meters. Niet naar links kijken dus! De paadjes waren soms zo steil dat de paarden door hun achterbenen zakten en ik achter me de stenen naar beneden hoorde rollen. Ik moest maar volledig vertrouwen op mijn paard en niet nadenken over wat er zou gebeuren als het paard een paar centimeter te ver naar links stapte. Ik was ook wel erg blij toen ik beneden was! Met dank aan mijn lieve paardje! Ik heb echt genoten van deze heerlijke rit in de buitenlucht! Even wat anders dan het drukke en met smog bedekte Santiago.

Zaterdagavond gingen Charlotte, Barbara en ik uit eten bij een Chileens familierestaurant. Voor mijn verjaardag hadden Barbara en Charlotte thuis een surpriseparty geregeld. Barbara en ik wilden voor Charlotte’s verjaardag (was afgelopen maandag) ook iets organiseren, maar niet een surpriseparty thuis, net als bij mij. Dus daarom hadden Barbara en ik bedacht na het eten ergens wat te gaan drinken. Dus tijdens het eten stelde Barbara aan ons voor, om nog ergens anders wat te gaan drinken. Charlotte, en ik natuurlijk, stemden hiermee in. Dus na het eten gingen we naar de discotheek Publicity. Daar zaten Martina, Valeria, Juan en Sergio te wachten, als verrassing voor Charlotte. Het eten was een beetje uitgelopen en onderweg belden ze steeds naar Barbara waar wij bleven. Gelukkig had Charlotte niks door. Bij Publicity aangekomen, liepen we richten de tafel van de anderen. Charlotte had nog niks door. Totdat ze allemaal ‘surprise’ riepen. En Charlotte was inderdaad erg verrast! Na een cocktail te hebben gedronken, gingen we de dansvloer op. Ik zat ’s avonds nog te twijfelen of ik pumps aan zou doen of flatjes. Ik ben blij dat ik m’n flatjes heb aangedaan! Niet alleen omdat ik anders zere voeten zou hebben gehad door het vele dansen, maar voornamelijk omdat ik dan nóg een paar centimeter langer zou zijn. Ik had nu dus platte schoenen aan en ik stak nog overal boven iedereen uit. Ja ook de mannen zijn over het algemeen een stuk kleiner dan ik ben! Maar daar ben ik nu al helemaal aan gewend.
De band die speelde was niet heel erg geweldig, maar gelukkig draaide er tussendoor een DJ. Het publiek was voornamelijk ouder, maar dat vond ik totaal niet erg. Wat opviel was dat er heel erg veel stelletjes waren, die met z’n tweetjes uitgaan. Weinig vriendengroepen. Er waren wel een aantal mannen die vrijgezel waren. Deze vielen op doordat ze je steeds zitten aan te staren. Het grappige is wel dat deze mannen je nog ten dans vragen, om zo met je in contact te komen. Rond 4.00 uur waren we thuis. Ik heb een erg leuke en gezellige avond gehad!

Zondag was ik al vroeg uit bed, want ik had met Peter afgesproken om te gaan skypen om 9.00 uur. Lang leve skype! Wel was ik de hele dag superduf en ik heb dan ook weinig gedaan. Aan het einde van de middag heeft Barbara ons meegenomen naar één van de villawijken van Santiago. Een erg nieuwe wijk met supergrote villa’s met veel en dure auto’s voor de deur! Vervolgens hebben we even geshopt bij de mall in deze buurt. Deze mall is ook erg mooi en luxe, met veel dure zaken. Doordat je er alleen met de auto kunt komen en niet met bussen/metro, was het er erg rustig. Niet veel mensen hebben namelijk een auto. Ik vond het wel lekker dat het rustig was!

Maandag was het de 21e verjaardag van Charlotte! Toen Charlotte onder de douche stond, heb ik de slinger opgehangen en de cadeautjes en kaartjes op bed gelegd, die Wies en Rob (ouders Charlotte) me stiekem hadden gegeven. Daarna heb ik een ontbijtje voor Charlotte gemaakt. Toen ze de kamer binnenkwam, was ze erg verrast! Na haar gefeliciteerd te hebben en haar mijn cadeautje te hebben gegeven, was het tijd om naar stage te gaan. Op het werk heb ik Phillip maar even verteld dat Charlotte vandaag jarig was. Later gaf hij Charlot een gebakje en koekjes. Met de lunch hebben wij natuurlijk ook een gebakje gegeten! Daar kun je hier in Chili niet omheen! ’s Avonds hebben we thuis met de familie en met Martina, Valeria en Sergio, Charlotte’s verjaardag gevierd. Het was erg gezellig!

Deze week zijn we weer hard aan het werk. Dit is al onze 8e stage week, het einde komt al in zicht! De tijd vliegt echt razendsnel voorbij! Ook wel fijn, want ik heb superveel zin om samen met Peter meer te ontdekken van het geweldige Chili! Voor aankomend weekend heb ik nog niet echt plannen. Maar ik zal binnenkort vast wel weer genoeg meegemaakt hebben voor een nieuw verhaal!

Bedankt voor de berichtjes en vooral voor alle mailtjes! Heel erg lief!

Saludos vanuit Santiago en tot snel!

Veel liefs,
Romy